China 2016 - donderdag dag 3

Vannacht hebben we weer slecht geslapen: de eerste nacht 1 uur ongeveer en vannacht niet. Het is heel raar om je overdag zo moe te voelen en dan in de avond het gevoel te hebben dat je klaar wakker bent.

Vandaag is het 6 uur ontbijten en om half zeven in de bus zitten. We gaan vandaag naar de Great Wall voor de Great-Wall-Inspection!!!. Het is twee uur rijden met een half uur plas pauze. Zowel vandaag als zaterdag bij dezelfde locatie. Het lijkt erop dat de Great-Wall-organisatie afspraken heeft gemaakt met restaurants om te eten en als tussenstop. Hier stoppen alle bussen. De toiletten zien er opvallend schoon en redelijk netjes uit. (tenzij je pech hebt dat er iemand voor je is die de kunst niet beheerst :)Je ziet heel de tijd een schoonmaakster tussendoor dweilen. Ook dit zal wel bij de afspraken horen. De organisatie kan natuurlijk niet het risico lopen dat er straks te weinig anuskurken beschikbaar zijn..

Om 900 uur komen we op de plaats van bestemming. Net als heel veel andere bussen. We verzamelen op een square. Er staan rondom tribunes opgesteld. Op dit square is de start en de finish. Hier staar ik voor het eerst naar de muur. Ik laat het stilletjes op mij in werken. De zon brand in mijn rug. Toch voel ik kou op mijn armen en mijn haartjes gaan rechtop staan. Dit is even alleen mijn moment. Ik krijg een brok in mijn keel. Ik zie bij Marleen hetzelfde...

 Omdat een aantal bussen vertraagd zijn start de briefing een uur later. In die briefing worden alle regels uitgelegd en hoe het in zijn werk gaat zaterdag. Het medisch team wordt voorgesteld. We zitten in de brandende zon en zijn blij als het voorbij is. Dan volgt een lunch. Het is prima verzorgd: Broodje, banaan, water . En dat voor zoveel mensen: ongeveer 2500 runners met supporters, die vandaag ook het zelfde stuk van het parcours kunnen lopen. Iedereen wordt in de gelegenheid gesteld om foto's te maken. Dan hoef je dat niet op zaterdag te doen en kun je een goede tijd lopen. Haha nou wij maken zaterdag natuurlijk ook foto's. Zo vaak loop je geen wedstrijd op de Chinese muur. Wat kan ons die tijd schelen. We lopen niet voor niks de fun run. 

Ik merk in het algemeen  wel dat er neergekeken wordt op het lopen van de fun run. Het is een domper en ik heb het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Ik krijg zelfs te horen dat het zonde is dat ik voor het reis bedrag de fun run loop. Ik begrijp dat niet, want iedereen betaald toch hetzelfde dus wat maakt het dan uit waar je voor kiest?  Iedereen heeft toch zijn eigen uitdaging? Je kan toch helemaal niet weten wat voor weg iemand gegaan is? Marleen weet dat op een gegeven moment op krachtige toon  te verwoorden . Ik erger me alleen en trek me een beetje terug in mezelf. Niet alle marathonners lijken het  te snappen en het empatisch vermogen ontbreekt nogal bij enkele van hen.  

Na de lunch gaan we met de bus naar het begin van de muur. Het is tevens ook de 5 km die we bergopwaarts moeten gaan lopen. Wat een eind is dat zeg. Dan gaan we het traject over de muur lopen. Nou dat is niet niks moet ik zeggen. De treden zijn heel erg ongelijk. Soms heb ik het gevoel dat ik er echt op moet klimmen. Er zijn ook stukken waar geen treden zijn, maar het glad naar beneden loopt. Je hangt als het ware aan de leuning om niet uit te glijden en de volgende in de rij niet op je te krijgen. Sommige stukken zijn heel stijl. Doordat het zo'n grote groep is heb je op sommige stukken opstoppingen. Hierdoor wordt je gedwongen om uit te rusten. Dat is wel mooi. We maken foto's. Aan onze gezichten kun je zien vind ik hoe geweldig we dit ervaren. Na 1,5 jaar sparen is het zover. We staan op de muur....

Na 2 uur komen we weer aan op het plein. Dit wordt zaterdag alleen maar genieten. Hardlopen is er niet bij. Veel te gevaarlijk...

Om 5 uur rijden we weer terug naar Beijing om met zijn allen te dineren. Het gaat op dezelfde manier als gister. Eigenlijk krijgen we heel de week dezelfde soort gerechten. Ik vind het heerlijk. Omdat we later zijn dan gepland kunnen we ons niet meer omkleden. Er staat de hele dag zo'n beetje enorme file. Uren wachten. De hele tijd. En dan te bedenken dat nog maar de helft van de auto's van Beiijng op dat moment rijden. Om de andere dag mag er met een auto gereden worden. Dit om de smog binnen de perken te houden en ook de files. Beide lukt niet. Stinkend gaan we aan tafel. Het is in een restaurantje met "live muziek". Een meneer op een snaar instrument en een opera zangeres zijn van de partij. Het is één groot kattengejank. Omdat we moe zijn van de dag zit iedereen zich te ergeren. Toch klappen we enthousiast voor haar. Ik dacht nog:"niet TE enthousiast klappen anders geeft ze nog een toegift" Ik wilde het nog opnemen om als ringtoon te gebruiken voor iemand die ik niet graag wil spreken. Niet gedaan; ik kon niemand bedenken...

Er komt ook een Chinees gezelschap eten. De eetgewoonten zijn toch wel anders dan ik gewend ben. Er wordt enorm gesmakt en velletjes, botjes of weet ik wat wordt gewoon uitgetuft op een bord. Heel smerig vind ik dat brr. Wat ik volgens mij niet gehoord heb aan tafel zijn rochels tussendoor. Dat heb ik alleen op straat gehoord en gezien hoe mensen hun neus snuiten in hun hand en dit aan hun schoenen of sokken afvegen. Elke keer als we een rochel hoorde zei één van ons:"oh nee gatver" . Ik kreeg elke keer een rilling over mijn rug vanuit mijn nek..

De straten zijn overigens wel heel schoon in heel de stad. Er wordt aardig wat geveegd. Gaat mooi de werkeloosheid tegen.

Na het eten lekker terug naar hotel om een heerlijke douche te nemen. De dagen zijn zo gevuld met de groep, dat ik het gevoel heb geen rust te krijgen. In de ochtend vroeg op, lange intensieve dag waarbij het groepsgebeuren nogal wat stress oplevert bij mij, laat terug in hotel en slechte nachten. Geen goede combi voor een relaxed gevoel. In het donker lig ik wat te lezen vanaf mijn Ipad. Dat helpt wel enigszins. 

Het was een zeer bijzondere dag waarbij het hoogte punt natuurlijk het beklimmen van de muur was.