China 2016 - zaterdag dag 5

Vandaag is het zover. De dag waarvoor we uiteindelijk hier naar toe gekomen zijn: De Great-Wall-Fun-run. Het is nog vroeg als we op staan. Totaal ongeveer 1 uur geslapen, dankzij de luidruchtige  lol die de buren hadden. Om half vier vertrekt de bus We hadden alles al klaar gelegd de avond ervoor, zodat we zolang mogelijk konden blijven liggen. De nummers ook al opgespeld. Dat voelt trots zeg. 

Om 6 uur komen we aan. Het is ongelooflijk koud. Gelukkig hebben ik mijn shirt met lange mouwen van Venetië aan. Maar dan nog. Iedereen staat te bibberen. We kunnen niet wachten totdat de zon achter de bergen te voor schijn komt. En als echte Hollanders zullen we dan weer gaan klagen dat het zo warm is. Als het zover is dan is het toch wel lekker even op te warmen in het zonnetje. 

Om kwart over 7 start er een officiële opening: chinese mannen en vrouwen in pak. Ook de organisator is in pak. Er worden toespraken in Engels en Chinees gehouden. Ik vind het bijzonder. Als ze klaar zijn dan start de eerste wave. Er wordt bij elke wave afgeteld van 10-->1 . Een groot applaus volgt en de eerste is groep is onderweg. Het applaus wordt steeds minder, omdat er steeds minder mensen op het plein overblijven. Marleen en ik starten in de laatste wave. Ik hoop maar dat Teun en Els, onze  supporters hard kunnen juichen..

Marleen en ik hebben afgesproken bij elkaar te blijven, om samen over de finish te komen en dit moment samen te beleven, maar ook omdat we onderweg nog graag wat foto's willen maken. Aangezien ik de alpes d'huez gelopen heb, wil ik graag dezelfde strategie gebruiken. Dan heb ik boven aan de berg nog genoeg energie over om de muur te trotseren en dan heb ik ook de minste kans op verergering van mijn hamstring blessure, die nog steeds hardnekkig aanwezig is. Voor Marleen geldt dat natuurlijk helemaal.  Voor beide is het hoofddoel vooral te genieten en aankomen zonder verergering van de blessures. Het is niet zo dat we voor deze ervaring het risico willen lopen het hardlopen op te moeten geven. Ik had wel mijn massage rol meegenomen naar China toe. Braaf hebben we allebei 2x per dag gerold. En wat rek oefeningen gedaan. Ondanks het vele lopen tijdens de excursies had ik bij de start nauwelijks last, dus in ieder geval mijn best gedaan om zo goed mogelijke voorwaarden te scheppen.  Mijn strategie als we de berg op gaan is 2 minuten hard lopen en 1 minuut stevig doorstappen en dat die 5 km lang. Zo gezegd zo gedaan. Het wordt al wat warmer. Er staat volop publiek aan de kant. Hele gezinnen zitten aan de kant als een soort familie uitje. We geven veel High five-s . Er worden veel foto's gemaakt. We zijn echt een attractie. Gestaag gaan Marleen en ik de berg op. Ik ben heel streng wat de tijd betreft en het gaat prima. In 40 minuten zijn we boven. Ik kan het bijna niet geloven. Maar 8 minuten trager dan op een vlak parcours. Nou dat is toch knap.

Dan gaan we de muur over. Het relaxe hier van is dat je dat niet kunt hardlopen. Er zijn regelmatig opstoppingen. Op één plek staan we zelfs tien minuten te wachten. We maken een paar prachtige foto's. Het is ultiem genieten. Dat zie je in op de foto's als je naar ons gezicht kijkt. Op een gegeven moment staan we daar boven op de muur en wordt het ons te machtig. Dit is zo overweldigend mooi. De tranen biggelen over onze wangen. Hoe diep gaat dit gevoel...

Aan het eind van de muur lopen we over de burcht heen die om het plein ligt met op de hoeken de uitkijktorens. Bij de laatste uitkijktoren gaat er een trap stijl naar beneden en dan kom je op het plein, waar rondom de tribunes staan met supporters . Teun, Els en een belgische meneer waar ik de naam even niet van weet juichen hun longen uit hun lijf als we aankomen. Hand in hand komen we over de finish en vallen elkaar huilend in de armen midden op het Yin en Yang teken. Nou dat klopt in ons geval wel...En dan krijgen we de medaille om gehangen. Wat een mooi ding. Wat een mooi moment.

We hebben ons doel bereikt: we hebben genoten en onze spieren hebben het goed gehouden. Wel laten we ons heerlijk masseren. Dit is behoorlijk pijnlijk maar daarna voelt het heel soepel. Dan gaan we de rest aan moedigen. Om 1300 uur gaan we terug naar het hotel. Lekker even douchen en uitrusten. 

Daarna gaan we eten in het restaurantje van onze eerste avond. Er is nog één ding wat ik nog graag wil doen en dat is een t shirt van Beijing voor Cas kopen. Nou dat valt niet mee. Ik loop bijna op mijn wenkbrauwen. Marleen zet door en uiteindelijk komen we nog in een winkel wat een soort markt is waar je allerlei soorten Chinese troep kan kopen. Zo ook het t shirt van Cas. De maat valt niet mee om te kiezen. Ben benieuwd of het past. Marleen koopt voor Fokke nog een pandabeer knuffel.

Moe en voldaan val ik in slaap. Ik ben zo moe dat ik zelfs niet kan lezen. De letters dansen voor mijn ogen. Voor het eerst sinds tijden slaap ik 5 uur achter elkaar...